Nog 2 weken te gaan, en dan mogen we gaan stemmen. Om de kiezers het makkelijk te maken, heeft CPIPF een overzicht gemaakt van de verkiezingsprogramma’s van de meeste politieke partijen.
Letop een verkiezingsprogramma is veel uitgebreider dan wat in het overzicht staat.
Klik hier om naar de overzicht te gaan.
CPIPF dankt de heren Ng en Zhou voor hun inzet en moeite voor de Chinese gemeenschap.
Twee moedige kandidaten
Tenminste twee kandidaten van Chinese afkomst hebben zich verkiesbaar gesteld voor de lokale verkiezingen. De heer Yuen Keung Ng van 50Plus in Amsterdam en de heer Atom Zhou van het CDA in Den Haag hebben campagne gevoerd om in de gemeenteraad gekozen te worden. Helaas is het beide heren niet gelukt om in de gemeenteraad gekozen te worden. Desondanks bedankt CPIPF de heren Ng en Zhou voor hun inzet en moeite die zij hebben geleverd om te proberen om namens de Chinese gemeenschap een stem in de gemeenteraad te geven.
Yuen Keung Ng is verder wel gekozen in de bestuurscommissie van Amsterdam Zuid. CPIPF feliciteert meneer Ng met deze overwinning en wenst hem veel geluk en wijsheid toe om zijn functie goed te kunnen uitoefenen.
door Guido van Oss
De Chinees-Indisch-Nederlandse politica Mei Li Vos is, zoals ze dat zelf noemt, van vrolijk links en van nature een rasoptimist. Om de economie uit het slop te halen moet volgens Vos meer geïnvesteerd dan bezuinigd worden, “maar dit moeten we wel doen binnen de Europese afspraken en begrotingsregels.” Redacteur Guido van Oss van geledraak.nl sprak Vos in haar Amsterdamse bovenwoning met uitzicht op het Vondelpark en doet verslag.
Mei Li Vos (42) groeide op in Veldhoven, grenzend aan de industriestad Eindhoven. Vos was tweedekamerlid voor de PvdA in de periode 2007-2010 en staat op de huidige kandidatenlijst op nummer 20, een verkiesbare plaats. Zij was werkzaam bij het ministerie van Algemene Zaken, waar zij in opdracht van premier Balkenende werkte aan een normen- en waardenproject. Ook was Vos mede-oprichter van het Alternatief Voor Vakbond(AVV). “AVV behartigt met name de belangen van ZZP-ers en flexwerkers, en vormt daarmee een alternatief voor de vakbond FNV, die in mijn ogen te veel de gevestigde belangen van de babyboomgeneratie vertegenwoordigde.”
De Chinees-Indische moeder van Mei Li Vos was bij aankomst in Nederland geleerd om haar identiteit grotendeels verborgen te houden. “Daardoor voelde ik aanvankelijk geen sterke band met mijn Chinees-Indische identiteit. Dit nam toe toen ik promotie-onderzoek ging doen naar de effecten van de Nederlandse ontwikkelingssamenwerking in Indonesië. Ook werd ik voor het NTR-programma ‘Verborgen Verleden’ gevraagd om mee te doen aan een zoektocht naar mijn roots in Indonesië. Toen zijn we in een dorpje nabij Surabaya geweest. Deze zoektocht heeft emotioneel wel wat met mij gedaan, ik raakte daardoor ook meer geïnteresseerd in mijn familieachtergrond.”
Als rasoptimist ziet Vos volop mogelijkheden om de Nederlandse economie ondanks het slechte economische tij weer op de rails te krijgen. “Ik ben een aanhanger van het Keynesiaanse economische model. Ik geloof dat je bij een neerwaartse conjunctuur als overheid moet investeren om de economische vraag bij consumenten te stimuleren, in plaats van het accent te leggen op bezuinigingen. In het belang van Europa en de stabiliteit van de euromunt, moet dit wel binnen de Europese afspraken en begrotingsregels gebeuren. Het begrotingstekort moet dus wel binnen de afgesproken drieprocentsnorm blijven. Het kabinet Rutte heeft op een groot aantal terreinen een volkomen verkeerd en averechts beleid gevoerd. De migratiepolitiek heeft gemaakt dat buitenlanders Nederland als een xenofoob land zijn gaan zien. Juist voor een land waarbinnen internationale handel zo’n belangrijke rol vervult als in Nederland is zo’n imago funest. Mede daarom is het ook bizar dat Rutte geen afstand heeft genomen van het door de PVV ingestelde Polen-meldpunt. Het debat waarbij Wilders moslims schoffeerde door het introduceren van de term ‘kopvoddentaks’ (voorstel tot het heffen van belasting op vrouwen die een hoofddoek dragen GvO) zie ik daarbij als het absolute dieptepunt. Zelfs kennismigranten en internationale studenten worden getroffen door maatregelen van het kabinet Rutte die het hen moeilijker maken om hier te komen en te blijven: dit werkt enorm contraproductief in een internationaal handelsland als Nederland is. Ook de radicale en ondoordachte bezuinigingen in de kunst- en cultuursector, volgens PVV-lijsttrekker Geert Wilders een ‘linkse hobby’, moeten in mijn ogen zo snel mogelijk worden teruggedraaid. Kunst en cultuur functioneren juist als een vliegwiel voor het in standhouden en uitbreiden van internationale contacten die Nederland zo hard nodig heeft om haar economische positie te versterken. Op het gebied van belastingen moeten we ervoor zorgen dat in internationale context betere afspraken worden gemaakt zodat internationale multinationals niet eindeloos kunnen shoppen en uitwijken naar landen waar ze nagenoeg geen belasting hoeven te betalen.”
Hoewel Mei Li Vos ervan overtuigd is dat politiek uiteindelijk een zeer beperkte invloed heeft op maatschappelijke ontwikkelingen, is die invloed er volgens Vos wel een die er wel degelijk toe doet. “Vanuit het Nederlandse parlement kun je de mammoettanker die onze Nederlandse samenleving is slechts één of enkele centimeters van richting laten veranderen, maar die minimale invloed is toch juist cruciaal om de samenleving in een koers te houden die past bij en gewenst wordt door deze samenleving.”
Na drie jaar TweedeKamerlid te zijn geweest kwam Vos bij de verkiezingen in 2010 op een onverkiesbare plaats terecht en moest ze weer buiten de politieke arena aan de slag. Een jaar na haar afscheid voltooide ze haar boek ‘Politiek voor de leek’, waarin ze terugblikt op haar eerste periode als Tweede Kamerlid. “De aanvankelijke bedoeling van mij was een boek te schrijven voor studenten politicologie, de studie waarbinnen ikzelf ben gepromoveerd. Met mijn boek wilde ik aan politicologen duidelijk maken dat politieke theorie en praktijk twee heel verschillende dingen zijn. Maar mijn uitgever overtuigde mij van het belang om het boek voor een veel bredere doelgroep te schrijven.”
Het boek van Vos kreeg in de meeste media positieve recensies, inmiddels zijn er drie drukken uitverkocht. “Voor mijzelf was het een prettige manier om mijn ervaringen in de politiek vanuit een afstand op een rijtje te zetten. Het is leuk om mee te maken dat het boek wordt gewaardeerd. Mijn verklaring daarvoor is dat het boek noch zuur, noch saai is en eerlijk verslag doet van wat ik in die drie jaar heb meegemaakt. Ik heb op een positief kritische manier willen laten zien hoe politiek volgens mij in de praktijk werkt. Daarbij komt dat ik mijzelf geenszins heb gespaard. De politieke blunders die ik in mijn begintijd maakte staan duidelijk omschreven in het boek. Veel politici doen vaak onnodig spastisch over fouten die ze hebben gemaakt. Maar het is helemaal niet zo erg om op te schrijven wat je fout hebt gedaan. Natuurlijk wilde ik in de eerste maanden, nadat ik zo’n fout maakte, er vaak niet aan herinnerd worden. Maar dat slijt wel en daarna kan ik er om lachen. Ieder mens heeft zijn zwakheden, van je eigen fouten kun je vaak het meeste leren. En zelfs in de politiek is het niet per se zo dat fouten je tot in de eeuwigheid worden nagedragen, het ligt er maar net aan hoe je er mee omgaat.”
Optimistisch is Vos ook over de democratisering van China. “Behalve via de krant houd ik de op handen zijnde leiderschapswisseling in China op dit moment niet zo bij. Maar ik ben ervan overtuigd dat door de steeds grotere macht van de Chinese bevolking via demonstraties en de steeds vrijere meningsuiting op internet democratisering en spreiding van de welvaart uiteindelijk onvermijdelijk zijn. In de Nederlandse context is het voor het Chinees-Nederlandse restaurantwezen belangrijk dat we ervoor zorgen dat mensen vertrouwen blijven houden in de economie en hun geld blijven uitgeven, ook aan restaurantbezoek. De tweede generatie van de Chinees-Nederlandse maar zeker ook de Indisch-Nederlandse gemeenschap is hier niet alleen geïntegreerd maar in mijn beleving veelal zelfs geassimileerd. Deze migrantengroep veroorzaakt in vergelijking tot andere groepen nagenoeg geen problemen. Veel Chinese Nederlanders zijn zelfstandige ondernemers, en er zijn ook veel die ZZP-er zijn, hun belangen wil ik in het algemeen maar ook specifiek vanuit het Chinees-Nederlandse perspectief behartigen.”
Website Mei Li Vos en boekgegevens Politiek voor de leek
Hoewel de verkiezingen er al heel snel aankomen, zijn de politieke partijen behoorlijk stil. Met het zomer reces lijkt de vakantie heiliger dan het landsbelang. Waar de politieke partijen falen is het CPIPF echter druk aan het werk om de verkiezingen onder de aandacht te brengen onder de Chinezen.
Op zaterdag 4 augustus, was een groepje CPIPF enthousiastelingen bij elkaar gekomen om een promo filmpje te schieten. Gewapend met een ludiek script, het talent van regiseur Jimmy Tai (JimmyTaiFilms en assistent regiseur bij grote Nederlandse producties waaronder New Kids Turbo) en een flinke dosis enthousiasme, zijn deze vrijwilligers de hele middag bezig geweest opnames te maken. Hoewel de acteurs voor het eerst voor de camera stonden, zetten ze dankzij hun plezier en toewijding en leuke performance neer, met als thema: “Maak een ludieke foto van je stem moment, en win een iPad!”
De opnames werden in Groningen gehouden bij Youlan, die zo gastvrij was om haar appartement ter beschikking stellen. Ofschoon het een flinke afstand was die ik moest reizen om daar te komen en het uiteindelijk een hele lange dag was geworden, was het absoluut de moeite waard om erbij te zijn. Sinds de periode dat ik een langere pauze uit het vrijwilligersleven heb gehad, is er bij het CPIPF veel nieuw bloed bijgekomen. De meeste van de vrijwilligers ontmoette ik die dag dan ook voor het eerst. Ik voelde me echter direct een deel van de groep en het was een plezier om met ze samen te werken. Ik ben dan ook heel erg gemotiveerd om me de komende periode flink in te zetten om samen met hun het bewustzijn onder de Chinezen van de aankomende verkiezingen te promoten.
De eerst volgende actie is I Love 投票op 11 augustus in Amsterdam.
Dimitri Woei
Stereotypes, schaamtegevoel en gokverslaving. Dit waren enkele onderwerpen die aan bod kwamen tijdens de live-uitzending van het radioprogramma ‘Dichtbij Nederland, Dichtbij de Kiezer’ op 24 juli. In hetprogramma worden gesprekken gevoerd met verschillende doelgroepen uit de Nederlandse samenleving en aandacht besteed aan thema’s die specifiek zijn voor de doelgroep. Ook wordt er aandacht besteed aan de aankomende verkiezingen. Deze keer werden de Nederlandse Chinezen uitgenodigd, zoals schrijfster Lulu Wang, Miss Saigon-zangeres Laiying Wang en zangeres Ai Ming Oei. Ook vertegenwoordigers van verschillende Chinese organisaties waren aanwezig, zoals CPIPF, Inspraak Orgaan Chinezen (IOC), Gele Brug, JONC en Dragon Businessclub.
De uitzending begon met dat een aantal in Nederland geboren Chinezen gevraagd werden hoe Chinees of Nederlands ze zich voelen. Sommigen staan dichter bij de Chinese cultuur, anderen staan er weer verder van af. Maar wat wel naar voren kwam, is dat ze zich direct of indirect wel aangetrokken voelen tot de Chinese cultuur en de mensen.
Chinezen worden vaak gekoppeld aan Chinese restaurants en Chinatowns. Sommige Chinezen vinden deze stereotype wel te verdragen, terwijl anderen er niet tegen kunnen. Het beeld blijft vaak bestaan, omdat veel Chinezen niets zeggen tegen dit soort opmerkingen. Het is ook beter om meer te focussen op de rolmodellen en hun positieve bijdrage aan de samenleving.
Een bekend beeld bij Chinezen is dat ze veel gokken. In China wordt dit niet als een groot probleem gezien, in Nederland wel. Chinezen gokken omdat het een gezellige en sociale bezigheid is na een lange dag werken. Het gokken kan zo extreem worden dat de gokverslaafden hulp nodig hebben. Er wordt echter niet gauw hulp gezocht, want dit is slecht voor hun reputatie en ze willen de schaamte verbergen.
Schaamte komt ook voor bij vrouwen en kinderen die te maken hebben met huiselijk geweld. Het Meldpunt Chinese Vrouwen en Kinderen in Nood, opgericht door Estée de Boer-Huang, zorgde ervoor dat het meer laagdrempelig werd voor vrouwen om hulp te zoeken. Het is voor vrouwen, maar ook voor mannen, soms erg zwaar om hulp te vragen. Soms hebben ze geen familie hier of beheersen de taal niet goed genoeg om ergens hulp te vragen.
Mensenhandel en sociale zekerheid waren twee onderwerpen die naar voren kwamen. Enkele politici gaven echter aan dat economie en zorg hoger op de agenda staan. Ook zal er weinig aandacht worden besteedt aan de positie van de Chinezen in de Nederlandse samenleving, maar meer op de economische crisis. Een goede economie is ook gunstig voor de Chinezen. Voor de Chinese ondernemers althans, maar hoe zit het met de anderen?
Waar ook aandacht aan besteed werd, is het stimuleren van ouderen om een inburgeringcursus te volgen, zodat ze minder afhankelijk worden. Ook willen enkele politici de segregatie meer aanpakken en meer gemengde scholen en wijken bevorderen.
Politici geven aan dat het moeilijk is om de Chinese gemeenschap te bereiken, daarnaast blijken Chinezen ook minder interesse te hebben in de politiek, wat ook deels aan hun opvoeding ligt. CPIPF wil met hun campagne ChineseVotes 2012 de Chinezen meer bewust maken van de mogelijkheid om te kiezen. Stemmen is belangrijk. Veel Chinese jongeren zullen waarschijnlijk wel stemmen, vooral als ze hoogopgeleid zijn en weten wat er speelt in de samenleving. Met 70 tot 120 duizend Chinezen in Nederland is die stem zeker waard. Mocht je nog twijfelen of je wel wil stemmen, misschien brengt de ChineseVotes 2012 campagne je op andere gedachten.
door Kai Yin Or
Het is zomervakantie in de Tweede Kamer, in politieke termen: reces. Dit betekent dat de Kamerleden vrij hebben
en kunnen bijkomen van hun werk van afgelopen jaar. In een normaal jaar, proberen ze bij te komen van alle hectiek en bereiden ze zich voor op alle spanning die een nieuw politiek jaar hen weer brengt. Dit jaar is het anders, dit jaar moeten verkiezingsprogramma’s verder uitgewerkt worden, cijfers worden bestudeerd en (media)campagnes voorbereid worden. Voor het einde van dit reces gaan de campagnes namelijk beginnen voor die ene grote dag: 12 september, de verkiezingen.
Ik weet niet hoeveel van jullie de Amerikaanse tekenfilm “Recess” kennen. Je weet wel de tekenfilm waarbij een paar (ondeugende) jongens en meisjes die tijdens hun schoolpauzes hun plannen smeden en trucjes bespreken waarbij de school (onbewust) op hun kop wordt gezet. Komt best overeen met het zomerreces van de Tweede Kamer. Partijen en politici zijn bezig met hun plannen en trucjes om te bepalen wat er na de vakantie met dit land (‘onze school’) gaat gebeuren. Eén verschil is wel dat we op 12 september mede mogen bepalen hoe onze ‘school’ eruit komt te zien en we niet totaal afhankelijk zijn van een paar ‘ondeugende’ jongens en meisjes . Gelukkig maar.
Juli 2012, over 2 maanden mogen we weer naar de stembus. Over 2 maanden mogen we weer aangeven voor welke partij, voor welke richting we willen kiezen. Het kabinet Rutte is namelijk 2 maanden voor het zomerreces; na een regeringsperiode van 1,5 jaar gevallen. Kabinet Rutte, een kabinet waarvan iedereen vantevoren al dacht dat het niet lang (in ieder geval niet de normale regeringsperiode van 4 jaar) zou houden.
Sommige mensen zijn blij dat er weer nieuwe verkiezingen komen: nieuwe ronden, nieuwe kansen. Anderen zijn minder blij: wanneer komt er weer een regering die iedereen kan binden, een regeringsperiode kan volmaken en het land naar een goede richting kan sturen? Het maakt niet uit bij welke groep je hoort; 12 september zijn in ieder geval weer verkiezingen, de mogelijkheid (en recht) voor ons om als burger onze stem te laten horen. Om inspraak te hebben hoe we de toekomst van Nederland voor ons zien. De mogelijkheid om aan te geven waar we met dit land naar toe willen.
Juli 2012, de zomer in Nederland die we eigenlijk geen zomer kunnen noemen. De zomer waar we vooral veel regen hebben gezien. Laten we hopen dat in aanloop en na de verkiezingen meer zonneschijn komt.
14 juli 2012, Den Haag
Door: Chil Chen
Op 28 mei was het zover: de tweede ‘Hotpolitics Event’ van CPIPF! Nadat de eerste versie in 2006 een groot succes was gebleken, werd dit jaar februari (toen bekend werd dat Kabinet-Balkenende IV vroegtijdig was gevallen) al snel besloten om het ‘Hotpolitics’ concept, onder het genot van een traditionele Chinese Fondue (Hot Pot) te discussiëren met een politics, nogmaals te gebruiken.
Op de avond zelf waren de vrijwilligers van CPIPF nog druk bezig om het laatste puntje op de ‘i’ te zetten zodat de bezoekers hun ’tong kunnen branden’ aan ‘HotPolitics’; met politici en met elkaar in debat gaan over onderwerpen die Chinezen interesseren. Alle grote politieke partijen waren vertegenwoordigd. Onder de genodigde politici bevonden zich o.a. Mei Li Vos van PvdA, Mieke Ansems (D66), Peter de Kluijver (CU), Arno Uijlenhoet (GroenLinks), Ingrid Gyömörei (SP) en Malik Azmani (VVD). Aan de namen te zien hadden de partijen hun ‘etnische kandidaten’ gestuurd. Een opvallende verschijning was de nieuwkomer Wing Che Wong van Lijst 17 (de jongerenpartij van omroep BNN). Onder begeleiding van de CPIPF-vrijwilligers hadden de politici elk hun plaats gevonden bij een hotpottafel.
De avond werd geopend door de nieuwe voorzitter van het CPIPF, Kaji But. De presentatie was in handen van Hong Tong Wu (van Chinese Radio en Televisie). Onder zijn enthousiaste leiding kregen de aanwezige politici eerst de mogelijkheid om zich kort voor te stellen. Allen doen zij hun best om de band met de etnische gemeenschap aan te halen. zo vertelde Ingrid Gyömörei dat zij in Beijing voor het eerst Hotpot heeft gegeten. Malik Azmani benadrukte ook zijn etnische achtergrond: zoon van een Marokkaanse vader en een Friese moeder. Mei Li Vos van PvdA heeft een Indonesisch-Chinese moeder. Wing Che Wong van Lijst 17 is zelf van Chinese afkomst en spreekt vloeiend Cantonees.
Om het publiek in de stemming van Chinezen & Politiek te krijgen werd een Oudhollands spel van stal gehaald: Petje op petje af. Het spel is een afvalrace. Aan de hand van een aantal vragen kan het publiek hun kennis over de Chinezen in de politiek en in Nederland testen. De twee beste deelnemers wonnen de eerste CPIPF-mokken die ooit gemaakt zijn. Ondertussen stonden de deelnemers te popelen om met de hotpot te beginnen. Aan tafel werden de politici het hemd van het lijf gevraagd over hun standpunten over allerlei onderwerpen. Wing Che Wong van Lijst 17 zei dat Den Haag “wat meer sambal” kon gebruiken. Chinezen laten te weinig van zich horen. Het “Wing Che Wong”-effect was gelijk aan tafel merkbaar: de door haar zelf meegebrachte vriendin en collega verslikte zich in een pepertje.
Na een kwartier hotpotten ging de eerste debatronde beginnen. Mei Li Vos, Ingrid Gyömörei en Mieke Ansems werd verzocht plaats te nemen op het podium. Mei Li Vos gaf aan dat hotpot eigenlijk links solidair eten is: in een grote pot wordt eten gedaan en iedereen kan vervolgens ervan eten. Bij de stelling (“politieke partijen doen niets, of in ieder geval te weinig, om Chinezen voor hen te winnen”) gaf Mei Li Vos o.a. aan dat zij hoopt dat Wing Che Wong in de Tweede Kamer komt en dat zij het haar van harte gunt. Ingrid Gyömörei stelde dat de Chinese gemeenschap dan wel moest aangeven wat hun problemen zijn. Vanuit het publiek kwam vervolgens de reactie dat het toch niet zo kan zijn dat enkel de mensen die het hardst klagen, bediend worden. De politici gaven gelijk aan dat dat uiteraard niet de bedoeling. Maar wellicht geeft deze eerste stelling wel de mentaliteit van de Chinezen weer: Chinezen klagen niet (tenminste, niet naar buiten toe).
Bij de tweede stelling (“Chinese migranten leveren, op sociaal, cultureel en economisch gebied, een positieve bijdrage aan de Nederlandse maatschappij. Beperking van de migratie is derhalve schadelijk voor Nederland.”) gaf Mei Li Vos aan dat het haar droom is dat iedereen zich vrij over de hele wereld kan vestigen en kan werken waar hij/zij wil. Ze voegt er wel snel aan toe dat zij weet dat dit niet mogelijk is. Vanuit het publiek mengt Malik Azmani zich in de discussie. Uiteindelijk gaf hij aan dat kennismigranten wel welkom zijn maar dat kansarme gelukszoekers moeten worden geweerd omdat Nederland een klein land is.
Bij de tweede debatronde gingen Wing Che Wong, Peter de Kluijver, Arno Uijlenhoet en Malik Azmani met elkaar in debat. Bij de stelling (respect voor ouders is een confucianistisch goed, daarom moet de mantelzorg verplicht worden) waren de politici het eens dat mantelzorg belangrijk is, maar dat het te ver gaat om het te verplichten. Een vertegenwoordiger van de Chinese Brug greep deze gelegenheid aan om te vertellen over het feit dat veel Chinese ouderen zich eenzaam voelen.
Ook de tweede stelling (“Het minimumloon moet worden afgeschaft”) kan geen goedkeuring vinden bij de politici.
De meeste discussie tussen de politici ontstond over het onderwerp ‘Kilometerheffing’. Malik Azmani gaf namens de VVD aan dat zijn partij geen waarde hecht aan het invoeren van de kilometerheffing. Vanuit het publiek wordt hij er vervolgens fijntjes op gewezen dat het de VVD zelf was die deze maatregel voorstelde (door prominent VVD-lid Neelie Kroes nota bene). Ook Mieke Ansems mengde zich, vanuit het publiek, in het debat. Met de doorrekening van het CPB in de hand zei Ansems dat de alternatieve plannen voor kilometerheffing van de VVD geen effect zullen hebben om de files op te lossen.
Het debat wordt besloten met de stelling dat Chinese scholen subsidie behoren te krijgen. Ook bij deze stelling bemoeit het publiek zich enorm met de discussie. Politici onderstrepen het belang van de Chinese taal en cultuur. Voor een beter wederzijds begrip en economie. Maar zij zien dit liever in een regulier verband. Zij willen dat het Chinese onderwijs na de pilot (nu zijn er reeds een aantal scholen met Chinees als keuzevak) breder wordt ingevoerd op de middelbare school. Deze laatste discussie is een mooie afsluiting van een stevig doch nuttig avondje debatteren.
Na afloop bleven de bezoekers nog lang napraten met de politici en ander bezoekers. Het publiek had voldoende inspiraties gekregen om over hun partijkeuze van 9 juni te praten en na te denken. Daar draaide de hele avond natuurlijk om: het stemmen op 9 juni! Terwijl de avond geleidelijk werd afgesloten, werd de karaoke aangezet. Dappere politici (o.a. Uilenhoet van GroenLinks) en publiek schraapten hun keel en bleven tot de late uurtjes hun zangkunsten oefenen. Een zeer gedenkwaardige avond en weer een geslaagde event voor het CPIPF!
De Hotpot Politics is een van de vele activiteiten van het Chinese Politieke Integratie en Participatie Fonds (CPIPF). Het CPIPF is een platform dat de Chinezen informeert over het politieke wezen. Participatie in de Nederlandse politiek en in de maatschappij is een belangrijk onderdeel om een volwaardig actor te zijn in de samenleving. CPIPF hoopt een platform en kweekvijver te zijn voor mensen met politieke en publieke ambities. Om CPIPF verder te helpen uitbouwen is inzet van vrijwilligers nodig. Ben je geïnteresseerd in een van onze activiteiten? Aarzel dan niet eens een kijkje te nemen op onze website: www.cpipf.eu Of neem contact op met een van onze actieve leden.
door Yuen Keong Ng
Afgelopen 3 maart konden we gaan stemmen voor de gemeenteraad, maar doordat het kabinet viel en er 9 juni nieuwe verkiezingen voor de Tweede Kamer zijn raakten velen van ons de draad kwijt: is mijn stem voor de gemeenteraad niet zinloos als ik op 9 juni weer moet gaan stemmen? Ik kan dan toch beter gewoon op 9 juni naar de stembus gaan? OK, sommigen waren vanwege Chinees nieuwjaar in China en omstreken en vergeten een machtiging af te geven. Het kan gebeuren dat stemmen verloren gaan omdat vakantie een waardevol, persoonlijk recht is.
Wellicht dat deze kronkels hebben bijgedragen tot een lage opkomst. Een realistische schatting is dat de opkomst bij de Chinezen niet hoger is geweest dan 20% en op veel plaatsen komt 10% dichter bij de realiteit! Met zo’n lage opkomst is het dan ook niet verwonderlijk dat dhr. James Wang van de Rotterdamse deelgemeente Hillegersberg-Schiebroek zijn verkiezing te danken heeft aan zijn persoonlijk netwerk. Gefeliciteerd Mr. James!
Een nieuwe Tweede Kamer. Het beloofd spannend te worden, want de strijd lijkt te gaan tussen PvdA en VVD. Wordt de nieuwe premier Job Cohen of wordt het Mark Rutte? Of krijgt Jan-Peter Balkenende toch nog een voet tussen de deur voor een kabinet Balkenende V? De grootste partij levert van oudsher de premier, dus moet ik nu strategisch gaan stemmen of stemmen vanuit mijn overtuiging met de kans dat we een kabinet krijgen waar ik me niet lekker bij voel.
Als je wilt weten welke partij het beste bij je past dan kun je wellicht de stemwijzer (www.stemwijzer.nl) of het kieskompas (www.kieskompas.nl) raadplegen. Hou wel in de gaten dat de uitkomst een indicatie is en niet een verplichting om ook op de partij te gaan stemmen. Het is ook zeker nuttig om de toelichting op de stellingen te lezen bij de partij waar je keuze waarschijnlijk naar uitgaat.
Stel je voor je voelt je jong, je hebt tot op heden bij verkiezingen nog nooit of zelden een stem uitgebracht en vindt dat je stem pas echt vertegenwoordigd wordt als dit iemand is waarmee je je kunt identificeren. Speciaal voor deze jongeren is lijst 17 samengesteld. Je kunt deze nieuwe partij wekelijks op TV volgen via de uitzendingen van BNN. Op plaats 2 staat de Chinese kandidate Wong Wing Che. Bij voldoende stemmen op lijst 17 is er een goede kans dat zij in de Tweede Kamer kan plaatsnemen.
Lijst 17 zal met gerede waarschijnlijkheid niet voldoende stemmen krijgen om de premier te leveren. Als je vanuit je PvdA hart Job Cohen als premier wilt, hoef je niet noodzakelijk op de nummer 1 van lijst 2 te stemmen. Je kan bijvoorbeeld op de half-Chinese Mei Li Vos op plaats 38 een stem uitbrengen. Op die manier kun je met 1 stem 2 doelen nastreven.
Kan je met 1 stem 2 doelen bereiken als je op de VVD een stem wil uitbrengen? Op wie kun je naast Mark Rutte op lijst 4 nog meer een stem uitbrengen om een Chinese kandidaat op een bestuurlijke positie te brengen? Er staat bij de VVD geen Chinese kandidaat op de landelijke kieslijst. Op plaats 43 staat wel Jeroen van Wijngaarden. Hij is raadslid in het Amsterdamse stadsdeel Zuid. Als hij gekozen mocht worden dan zal hij de deelraad moeten verlaten en opgevolgd worden door ondergetekende.
Ik heb mijn keus al gemaakt. Ik ga stemmen! Wordt er nu gescoord in de herhaling?
door: Wing Che Wong
Ik heb meegedaan aan de audities van Lijst 0, een initiatief van BNN om bij de Tweede Kamer verkiezingen 9 juni a.s. de jongeren ook een partij te geven waar ze op kunnen stemmen. Als het aan mij ligt, de Lijst van de Toekomst.
Ik ben nu in de race voor het lijsttrekkerschap en wat ik daarvoor nodig heb zijn stemmen, heel veel stemmen.
Ik wil je graag vragen om vanaf a.s. vrijdag op mij te stemmen via www.lijst0.nl of via lijst0.hyves.nl. Als je op mij stemt betekent dit niet dat je ook op deze partij stemt. Dat besluit je op 9 juni natuurlijk zelf in het stemhokje.
Help jij mij en de jongeren de Tweede Kamer in?
En natuurlijk zal ik al jullie belangen – en/of die van jullie kinderen – vertegenwoordigen als ik echt de Tweede Kamer in kom.
Op lijst0-wingche.hyves.nl kun je mij volgen in dit proces.
Als je het idee steunt dat jongeren direct vertegenwoordigd moeten zijn in de Tweede Kamer, en vind je ook dat ik daar geschikt voor ben? Zet dan komende week het volgende in je WWW-tje: Ik wil ook wel een beetje Sambal bij Den Haag, daarom stem ik op Wing Che voor Lijst 0 @ lijst0.hyes.nl (gaat om een technisch dingetje waarbij deze www dan in een buzz verschijnt op de lijst0-hyves, en natuurlijk fijn als je jouw hyvesnetwerk oproept op mij te stemmen)
Mijn dank is groot als jullie dit willen doen.
